عمل آوری بتن و الک کردن

 عمل آوری بتن و الک کردن

 عمل آوری بتن (کیورینگ بتن)

با ادامه یافتن Hydration مقاومت بتن افزایش می ‌یابد و این واکنش عامل افزایش مقاومت بتن یا همان گیرش سیمان است. برای عمل آوری یا ادامه یافتن فرآیند Hydration باید رطوبت نسبی حداقل 80 درصد باشد. در صورتی که رطوبت کمتر از این مقدار شود عمل آوری بتن متوقف شده و در صورتی رطوبت نسبی به بالای 80 درصد بازگردد فرآیند هیدراسیون یا Hydration دوباره شروع خواهد شد. به دلیل تبخیر قسمتی از آب مورد نیاز قبل از تکمیل واکنش بین آب و سیمان (که چندین روز طول می‌کشد) قسمتی از سیمان موجود در مخلوط بتن واکنش نداده باقی می ‌ماند. پس از بتن ریزی باید بلافاصله توجه لازم به فرایند عمل آوری معطوف گردد. عمل آوری عبارت است از حفظ رطوبت بتن تا زمانی که واکنش بین سیمان و آب تکمیل شود. این عمل می ‌تواند به وسیله عایق کاری موقت، پاشش آب یا تولید بخار صورت گیرد. از دیدگاه عملی، حفظ رطوبت بتن برای 7 روز توصیه می‌ شود. در شرایطی که این کار ممکن نباشد حداقل زمان عمل آوری بتن نباید کمتر از 2 روز باشد. 

  1. سنگدانه‌ها (Aggregates): سنگدانه‌ ها در بتن تقریبا سه چهارم حجم آن را تشکیل می ‌دهند از اینرو کیفیت آنها از اهمیت خاصی برخوردار است. در حقیقت خواص فیزیکی، حرارتی و پاره ‌ای از اوقات شیمیایی آنها در عملکرد بتن تاثیر می ‌گذارد. دانه ‌های سنگی طبیعی معمولا به وسیله هوازدگی و فرسایش و یا به طور مصنوعی باخرد کردن سنگ‌ های مادر تشکیل می ‌شوند.
  2. اندازه دانه‌های سنگی: بتن عموما از سنگدانه‌ هایی به اندازه ‌های مختلف که حداکثر قطر آن بین 10 میلی متر و 50 میلی متر می ‌باشد ساخته می ‌شود. به طور متوسط از سنگدانه ‌هایی با قطر 20 میلیمتر استفاده می‌ شود. توزیع اندازه ذرات به نام «دانه بندی سنگدانه» مرسوم است. به طور کلی دانه ‌های با قطر بیشتر از چهار یا پنج میلی متر به نام شن و کوچکتر از آن به نام ماسه نامگذاری شده‌ اند که این حد فاصل توسط الک 4.75 میلی متری یا نمره چهار مشخص می‌ گردد. حد پایین ماسه عموما 0٫07 میلیمتر یا کمی کمتر می‌ باشد. مواد با قطر بین 0٫06 میلیمتر و 0٫02 میلی متر به نام لای (سیلت) و مواد ریزتر رس نامگذاری شده‌ اند. گل ماده نرمی است که شامل مقادیر نسبتا مساوی ماسه و لای و رس می ‌باشد.
  3. کانی های مهم: کانی های مهم و متداول سنگدانه ‌ها در زمینه استفاده در بتن عبارتند از: کانی های سیلیسی (کوارتز، اوپال، کلسه دون، تریمیت، کریستوبالیت) فلدسپات ها، کانی های میکا، کانی های کربناتی، کانی های سولفاتی، کانی های سولفور آهن، کانی های فرومنیزیم، کانی های اکسید آهن، زئولیت ‌ها و کانی های رس.
  4. طبقه بندی براساس شکل ظاهری: در استاندارد ASTM سنگ ها از لحاظ شکل ظاهری به پنج گروه تقسیم شده ‌اند: کاملا گرد گوشه، گرد گوشه، نسبتا گرد گوشه، نسبتا تیز گوشه و تیز گوشه. در استاندارد BS این نامگذاری به صورت گرد گوشه، بی شکل و بی نظم، پولکی، تیز گوشه، طویل، پولکی طویل می ‌باشد.